To, co jest prawdziwe,...

To, co jest prawdziwe, jest prawdziwe absolutnie, prawdziwe w sobie. Prawda jest zawsze jedna i taka sama bez względu na to, czy ujmują ją w sądy ludzie, nadludzie, aniołowie czy Bogowie.

(Edmund Husserl)

Błądzenie jest rzeczą...

Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.

(Święty  Augustyn z Hippony - Aurelius Augustin)

Żyj z całych sił...

Cytaty z utworu "Do Kołyski" zespołu Dżem

Muzyka:

Dżem - "Do Kołyski"

Teoria czasoprzestrzeni...

Teoria czasoprzestrzeni - tuba historii

            Przeszłość i historia w niej zawarta jest niezmienna, zdarzyła się, już była, nie wróci taka sama, może się powtórzyć, ale nie będzie identyczna, będzie nowa. Można założyć, że przeszłość jest skuta w sztywnej tubie czasu, z której wyłania się punkt zwany teraźniejszością nieuchwytny w momencie zdarzenia, gdyż przemijający nagle, niepostrzeżenie. Łatwiej go dostrzec i obserwować zarówno w przyszłości jak i przeszłości, gdyż one właściwie składają się z malutkich punktów teraźniejszości poukładanych jeden za drugim na osi czasu, następującymi jeden po drugim. Sztywna, niezmienna tuba przeszłości wyznacza kierunek przyszłości, „wypluwa” przez punkt teraźniejszości kolejne sekwencje przyszłości, natychmiast skuwając je w sztywna historię.

            Historia-przeszłość „mówi” skąd przybywamy i wyznacza kierunek, w którym podążamy. Będąc biernymi podążamy bezwładnie w tym kierunku. Mamy jednak możliwość wpływania na ten kierunek przykładając odpowiednią siłę w odpowiednim punkcie planowanej przyszłości. Tak możemy zmieniać kierunek przyszłości, który jest zawsze mocno zdeterminowany historią i azymutem rozwoju, który ona wyznacza. Tuba przeszłości może posiadać różne kierunki, ale pozostaje sztywna i niezmienna.

            Gdyby nie było przeszłości, to przyszłość mogłaby się rozwijać w 360’, w każdym kierunku. Tak mogło być na początku. 

(Anthony Skotia - Włodzimierz Poznański)

De Rerum Natura...

De Rerum Natura (O naturze rzeczy) - niezwykły poemat filozoficzny w sześciu księgach łacińskich heksametrów, skomponowany przez poetę Tytusa Lukrecjusza Karusa w połowie I wieku p.n.e. (Lukrecjusz żył w latach 99–55 p.n.e.)

Główne tezy:

Chaotycznie poruszające się atomy, kolizje, powstawanie połączeń i złożonych struktur.

Ciągła zmiana: tworzenie i niszczenie.

Natura ciągle eksperymentuje, my jesteśmy tylko jednym z nieprzeliczalnych rezultatów.

Przyszłość nie jest jednoznacznie określona przez sytuacje obecną, nie ma ucieczki od tego procesu.

Nieskończony Wszechświat, nieskończona liczba atomów w przestrzeni, jesteśmy zbudowani z tej samej materii co gwiazdy, oceany i wszystkie inne rzeczy.

Nie ma życia po śmierci.

Nie ma żadnego boskiego czy inteligentnego architekta, stworzyciela, czy wielkiego planu.

Nie należy żyć w strachu przed bogami, tylko szukać przyjemności i piękna, a unikać przykrości.

Wszystko co widzimy, włączając nas, wyewoluowało z tego ruchu odbywającego się w ogromnej skali czasowej, ewolucją rządzi przypadek, ewolucja odbywa się poprzez selekcję naturalną, tzn. te gatunki trwają, które są lepiej przystosowane do przeżycia i rozmnażania, istniały inne gatunki, ale wyginęły, człowiek jako gatunek również wymrze.

Nic nie będzie trwać wiecznie (z wyjątkiem atomów), Słońce też kiedyś zgaśnie, tylko atomy są nieśmiertelne.

Absurdem jest myśleć, że ziemia lub jej mieszkańcy zajmują jakieś uprzywilejowane miejsce we Wszechświecie, nie ma żadnych powodów do wyróżnienia ludzi spośród innych zwierząt.

Śmierć jest dla nas niczym.

(Lukrecjusz - rzymski filozof i poeta -  żył w latach 99–55 p.n.e.)

Życie wieczne…

... Ja nie umieram, wracam do stanu materii nieożywionej.

Może stanę się cząstką Was, kiedy spożyjecie pokarm, którego elementem stałem się Ja, będąc częścią nieożywioną materii ożywionej, którą Wy spożyliście?

Albowiem nic nie ginie w naturze, wszystko zmienia swój stan przechodząc ze struktur nieożywionych do struktur ożywionych i na odwrót, i tak bez końca, bez końca, do końca, który staje się początkiem, ... i tak w nieskończoność, ... i to jest to osławione życie wieczne.

(Anthony Skotia)

Nie patrz ani w przód...

Nie patrz ani w przód, ani wstecz, patrz w głąb siebie, bez lęku i bez żalu: Nikt nie może zagłębić się w sobie, dopóki pozostaje niewolnikiem przeszłości albo przyszłości.

(Emil Cioran)

Choroby są po to...

Choroby są po to, by nam przypominać, że nasz kontrakt z życiem może być w każdej chwili unieważniony.

(Emil Cioran)

Niegdyś płodzono...

Niegdyś płodzono z przekonania bądź z przypadku, dziś – żeby dostać zasiłek. Ten nadmiar kalkulacji nie może nie zaszkodzić jakości spermatozoidów.

(Emil Cioran – „Zły demiurg”)