Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.
(Święty Augustyn z
Hippony - Aurelius Augustin)
sobota, 7 października 2017
sobota, 27 maja 2017
Żyj z całych sił (...)
Cytaty z prezentacji na youtube:
Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi. Bo nie jesteś sam.
Cytaty z prezentacji na youtube:
Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi. Bo nie jesteś sam.
Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi. Bo nie jesteś sam.
Muzyka:
Dżem - "Do Kołyski"Cytaty z prezentacji na youtube:
Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi. Bo nie jesteś sam.
Muzyka:
Dżem - "Do Kołyski"
sobota, 6 maja 2017
TEORIA CZASOPRZESTRZENI, ...
TEORIA CZASOPRZESTRZENI – TUBA HISTORII
(Włodzimierz Poznański)
Przeszłość i historia w niej zawarta jest niezmienna,
zdarzyła się, już była, nie wróci taka sama, może się powtórzyć, ale nie
będzie identyczna, będzie nowa. Można założyć, że przeszłość jest skuta w
sztywnej tubie czasu, z której wyłania się punkt zwany teraźniejszością
nieuchwytny w momencie zdarzenia, gdyż przemijający nagle, niepostrzeżenie. Łatwiej
go dostrzec i obserwować zarówno w przyszłości jak i przeszłości, gdyż one
właściwie składają się z malutkich punktów teraźniejszości poukładanych jeden
za drugim na osi czasu, następującymi jeden po drugim. Sztywna, niezmienna tuba
przeszłości wyznacza kierunek przyszłości, „wypluwa” przez punkt
teraźniejszości kolejne sekwencje przyszłości, natychmiast skuwając je w
sztywna historię.
Historia-przeszłość „mówi” skąd przybywamy i wyznacza
kierunek, w którym podążamy. Będąc biernymi podążamy bezwładnie w tym kierunku.
Mamy jednak możliwość wpływania na ten kierunek przykładając odpowiednią siłę w
odpowiednim punkcie planowanej przyszłości. Tak możemy zmieniać kierunek
przyszłości, który jest zawsze mocno zdeterminowany historią i azymutem rozwoju,
który ona wyznacza. Tuba przeszłości może posiadać różne kierunki, ale
pozostaje sztywna i niezmienna.
Gdyby nie było przeszłości, to przyszłość mogłaby się
rozwijać w 360’, w każdym kierunku. Tak mogło być na początku.
wtorek, 18 kwietnia 2017
De rerum natura („O naturze rzeczy”)
De rerum natura („O naturze rzeczy”) – poemat z I wieku
przed Chrystusem, napisany heksametrem przez rzymskiego filozofa i poetę
Lukrecjusza. Zawiera wykład filozofii epikurejskiej (atomizm, psychologia,
fizyka).
Główne tezy:
chaotycznie poruszające się atomy, kolizje, powstawanie
połączeń i złożonych struktur
ciągła zmiana: tworzenie i niszczenie
natura ciągle eksperymentuje, my jesteśmy tylko jednym z
nieprzeliczalnych rezultatów
przyszłość nie jest jednoznacznie określona przez sytuacje
obecną
nie ma ucieczki od tego procesu
nieskończony Wszechświat, nieskończona liczba atomów w przestrzeni
jesteśmy zbudowani z tej samej materii co gwiazdy, oceany i
wszystkie inne rzeczy
nie ma życia po śmierci
nie ma żadnego boskiego czy inteligentnego architekta,
stworzyciela, czy wielkiego planu
nie należy żyć w strachu przed bogami, tylko szukać
przyjemności i piękna, a unikać przykrości
wszystko co widzimy, włączając nas, wyewoluowało z tego
ruchu odbywającego się w ogromnej skali czasowej
ewolucją rządzi przypadek
ewolucja odbywa się poprzez selekcję naturalną, tzn. te
gatunki trwają, które są lepiej przystosowane do przeżycia i rozmnażania
istniały inne gatunki, ale wyginęły; człowiek jako gatunek
również wymrze
nic nie będzie trwać wiecznie (z wyjątkiem atomów), Słońce
też kiedyś zgaśnie
tylko atomy są nieśmiertelne
absurdem jest myśleć, że ziemia lub jej mieszkańcy zajmują
jakieś uprzywilejowane miejsce we Wszechświecie
nie ma żadnych powodów do wyróżnienia ludzi spośród innych
zwierząt
śmierć jest dla nas niczym
(Lukrecjusz - rzymski filozof i poeta)
poniedziałek, 10 kwietnia 2017
Życie wieczne…
... Ja nie umieram, wracam do stanu materii
nieżywionej.
Może stanę się cząstką Was, kiedy spożyjecie
pokarm, którego elementem stałem się Ja, będąc częścią nieożywioną materii
ożywionej, którą Wy spożyliście?
Albowiem nic nie ginie w naturze, wszystko
zmienia swój stan przechodząc ze struktur nieożywionych do struktur ożywionych i
na odwrót, i tak bez końca, bez końca, do końca, który staje się początkiem,
... i tak w nieskończoność, ... i to jest to osławione życie wieczne.
(Anthony Skotia)
(Anthony Skotia)
niedziela, 5 marca 2017
Nie patrz ani w przód...
Nie patrz ani w przód, ani
wstecz, patrz w głąb siebie, bez lęku i bez żalu: Nikt nie może zagłębić się w
sobie, dopóki pozostaje niewolnikiem przeszłości albo przyszłości.
(Emil
Cioran)
Choroby są po to...
Choroby są po to, by nam
przypominać, że nasz kontrakt z życiem może być w każdej chwili unieważniony.
(Emil Cioran)
Niegdyś płodzono...
Niegdyś płodzono z przekonania
bądź z przypadku, dziś – żeby dostać zasiłek. Ten nadmiar kalkulacji nie może
nie zaszkodzić jakości spermatozoidów.
(Emil Cioran – „Zły demiurg”)
Subskrybuj:
Posty (Atom)