TEORIA CZASOPRZESTRZENI – TUBA HISTORII
(Włodzimierz Poznański)
Przeszłość i historia w niej zawarta jest niezmienna,
zdarzyła się, już była, nie wróci taka sama, może się powtórzyć, ale nie
będzie identyczna, będzie nowa. Można założyć, że przeszłość jest skuta w
sztywnej tubie czasu, z której wyłania się punkt zwany teraźniejszością
nieuchwytny w momencie zdarzenia, gdyż przemijający nagle, niepostrzeżenie. Łatwiej
go dostrzec i obserwować zarówno w przyszłości jak i przeszłości, gdyż one
właściwie składają się z malutkich punktów teraźniejszości poukładanych jeden
za drugim na osi czasu, następującymi jeden po drugim. Sztywna, niezmienna tuba
przeszłości wyznacza kierunek przyszłości, „wypluwa” przez punkt
teraźniejszości kolejne sekwencje przyszłości, natychmiast skuwając je w
sztywna historię.
Historia-przeszłość „mówi” skąd przybywamy i wyznacza
kierunek, w którym podążamy. Będąc biernymi podążamy bezwładnie w tym kierunku.
Mamy jednak możliwość wpływania na ten kierunek przykładając odpowiednią siłę w
odpowiednim punkcie planowanej przyszłości. Tak możemy zmieniać kierunek
przyszłości, który jest zawsze mocno zdeterminowany historią i azymutem rozwoju,
który ona wyznacza. Tuba przeszłości może posiadać różne kierunki, ale
pozostaje sztywna i niezmienna.
Gdyby nie było przeszłości, to przyszłość mogłaby się
rozwijać w 360’, w każdym kierunku. Tak mogło być na początku.